Ιλχάν Αχμέτ: «To κράτος πρόνοιας δεν είναι πολυτέλεια, είναι θέμα εθνικής επιβίωσης»

Στην Ολομέλεια της Βουλής, κατά τη συζήτηση του σ/ν του Υπουργείου Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων για τη λήψη μέτρων κοινωνικής προστασίας, τοποθετήθηκε ο Βουλευτής Ροδόπης με το Κίνημα Αλλαγής, Ιλχάν Αχμέτ.

Ο Βουλευτής υπενθύμισε πως το κράτος πρόνοιας αποτελεί επίτευγμα της προοδευτικής παράταξης, ενώ κατηγόρησε την κυβέρνηση πως αντιμετωπίζει το κοινωνικό κράτος πρόχειρα και αποσπασματικά, χωρίς να ενδιαφέρεται για την ουσιαστική αποτελεσματικότητα των διατάξεων που εισάγει.

«Η δαιδαλώδης δευτερογενής νομοθεσία που εισάγετε φοβόμαστε πως αποκρύπτει τις πραγματικές σας προθέσεις, αφού είναι ένας έμμεσος τρόπος μη εφαρμογής του νόμου», είπε χαρακτηριστικά αναφερόμενος στο πρόγραμμα «Κυψέλη» που για την πραγματοποίησή του απαιτούνται 5 ΚΥΑ, που δεν καθορίζουν απλώς λεπτομέρειες του προγράμματος, αλλά την ουσία.

Ο Ιλχάν Αχμέτ τόνισε πως η δημιουργία του μηχανισμού για την πρόληψη και αντιμετώπιση περιστατικών κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων επιβάλλεται να συνδεθεί με ένα ευρύτερο φάσμα πολιτικών για την προστασία της οικογένειας και κατ’ επέκταση με την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος της χώρας. Παράλληλα παρότρυνε την Κυβέρνηση να επεκτείνει τα μέτρα για την προστασία των ανηλίκων και την καταπολέμηση των περιστατικών κακοποίησης τόσο στους καταυλισμούς των Ρομά, όσο και στις κλειστές δομές των μεταναστών.

Τέλος ο Βουλευτής ζήτησε για άλλη μία φορά από την Κυβέρνηση να επεκταθεί η παράλληλη στήριξη και στο μειονοτικό πρόγραμμα που καλύπτει τις μισές διδακτικές ώρες των Μειονοτικών σχολείων, τονίζοντας πως η εξόφθαλμη αδικία για τους μειονοτικούς εκπαιδευτικούς δεν μπορεί να συνεχιστεί.

Κλείνοντας ο Ιλχάν Αχμέτ ξεκαθάρισε πως το Κίνημα Αλλαγής στηρίζει καθετί που αφορά την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.

«Συνεχίζουμε να διεκδικούμε: Περισσότερα για περισσότερους που έχουν ανάγκη. Δεν είναι πολυτέλεια – είναι θέμα εθνικής επιβίωσης» .

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο της ομιλίας:

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Θα ξεκινήσω με μία υπενθύμιση – γιατί σήμερα συχνά διαφεύγει, άλλοτε σκόπιμα και άλλοτε όχι, –  πως είναι επίτευγμα της σοσιαλδημοκρατίας το κράτος πρόνοιας, το κοινωνικό κράτος.

Είναι επίτευγμα της προοδευτικής παράταξης η εμπέδωση της αντίληψης ότι σε ένα σύγχρονο κράτος δεν μπορούν να ευημερούν μόνο οι πλέον ευνοημένοι, καταδικάζοντας τους λιγότερο ευνοημένους στα κατωτέρα στρώματα της φτώχειας.

Και βέβαια κάνω αυτή την υπενθύμιση γιατί το συζητούμενο νομοσχέδιο επιχειρεί να αντιμετωπίσει κεντρικά ζητήματα του κράτους πρόνοιας που αφορούν μια μεγάλη πλειοψηφία πολιτών, επηρεάζοντας κατ’ επέκταση την κοινωνική συνοχή και την εύρυθμη λειτουργία του συνόλου της κοινωνίας.

Ωστόσο, φοβάμαι πως αντιμετωπίζετε όλα αυτά τα ζητήματα πρόχειρα και αποσπασματικά.

Τι εννοώ:

Συμφωνούμε  για παράδειγμα επί της αρχής με τη δημιουργία του μηχανισμού για την πρόληψη και αντιμετώπιση περιστατικών κακοποίησης και παραμέλησης ανηλίκων που περιγράφεται στο Ά Μέρος.

Όμως, αν πραγματικά θέλετε να διασφαλίσετε την αποτελεσματικότητα της εν λόγω δομής επιβάλλεται να εξασφαλίσετε το κατάλληλο ανθρώπινο δυναμικό και τις ανάλογες υποδομές.

Και βέβαια εδώ πρέπει να δούμε και τη μεγάλη εικόνα, που σαφώς συνδέεται με συνολικές πολιτικές για την προστασία της οικογένειας και κατά συνέπεια με την αντιμετώπιση του δημογραφικού προβλήματος που αποτελεί εθνικό θέμα και απαιτεί μακροχρόνιες πολιτικές που έχουν εξασφαλίσει διακομματική συναίνεση.

Επιπλέον για μας είναι κομβική η επέκταση των μέτρων για την προστασία των ανηλίκων και την καταπολέμηση των περιστατικών κακοποίησης τόσο στους καταυλισμούς των Ρομά, όσο και στις κλειστές δομές των μεταναστών από τις οποίες έρχονται στο φως της δημοσιότητας φρικαλέες ιστορίες κακοποίησης παιδιών.

Περνάω στο Β’ Μέρος του νομοσχεδίου που αφορά στην αναβάθμιση της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών σε βρεφικούς, βρεφονηπιακούς και παιδικούς σταθμούς μέσω του προγράμματος «Κυψέλη».

Ξέρουμε όλοι πως ένας έμμεσος τρόπος μη εφαρμογής μιας νομοθετικής ρύθμισης είναι η ύπαρξη δευτερογενούς νομοθεσίας.

Θέλετε πραγματικά να εφαρμόσετε το πρόγραμμα «ΚΥΨΕΛΗ»; Και αν ναι, πότε; Ποιο είναι το χρονοδιάγραμμα;

Γιατί αν θέλετε, δεν δικαιολογείται η έκδοση  των 5 ΚΥΑ που απαιτούνται για την εφαρμογή του προγράμματος.

Και εδώ μιλάμε για 5 ΚΥΑ που δεν καθορίζουν απλώς λεπτομέρειες του προγράμματος, αλλά την ουσία.

Δεν είναι τρόπος νομοθέτησης αυτός!

Θεωρούμε πως είναι θετικές οι διατάξεις του Γ΄ Μέρους που αφορούν την διεύρυνση των ορίων ηλικίας σε σχέση με την αναδοχή και υιοθεσία.

Στο ΜΕΡΟΣ Δ’:

Προφανώς και συμφωνούμε με τη θεσμοθέτηση του Προσωπικού Βοηθού για Άτομα με Αναπηρία.

Παρόλα αυτά, η έκθεση του ΓΛΚ μας λέει πως για τα έτη 2022 -2024 η δαπάνη για την υπηρεσία του Προσωπικού Βοηθού εκτιμάται, από το αρμόδιο Υπουργείο στο ποσό των 42,2 εκατ. ευρώ περίπου και έχει ενταχθεί για χρηματοδότηση στο Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας».

Ξέρετε πως μεταφράζεται αυτό;

Τα άτομα που θα μπορούν να ενταχτούν σε αυτή την υπηρεσία θα είναι μόλις 2000 όταν την υπηρεσία την έχουν ανάγκη περίπου 1 εκ. συμπολίτες μας.

Επομένως δεν μπορεί να ισχύει η «καθολική εφαρμογή» της εν λόγω υπηρεσίας που ισχυρίζεστε στο άρθρο 38.

Κυρίες και Κύριοι Συνάδελφοι,

Επιτρέψτε μου μια παρέμβαση για μια εξόφθαλμη αδικία που συντελείται στον τομέα της παράλληλης στήριξης στα σχολεία για τον κλάδο ΠΕ 73 των μειονοτικών εκπαιδευτικών.

Η  παράλληλη  στήριξη  ως  θεσμός  έχει  καλύψει  ένα  πραγματικά  μεγάλο  κενό  στις περιπτώσεις  μαθητών με Ειδικές Εκπαιδευτικές Ανάγκες και  η  παρεχόμενη  στήριξη  είναι  τεράστιας  σημασίας  για τη σωστή ένταξή τους στην κοινωνία.

Τα  Μειονοτικά    Σχολεία  από    τη    φύση  τους  είναι    δίγλωσσα.  Η    λειτουργία παράλληλης  στήριξης  την  τρέχουσα  διδακτική  χρονιά  και  στα  μειονοτικά  σχολεία υπήρξε ευεργετική.

Ωστόσο, η στήριξη χρειάζεται και για το δεύτερο κομμάτι, για το μειονοτικό πρόγραμμα  που  αποτελεί  τουλάχιστον  τις  μισές  διδακτικές  ώρες.  Δυστυχώς,  με  το παρόν  καθεστώς  οι    μαθητές    ΕΑΕ    στα    Μειονοτικά    Σχολεία    στερούνται  της εκπαιδευτικής στήριξης σε εκείνο το κομμάτι.

Αυτό  θα  μπορούσε  να  λυθεί  με  προσθήκη  σχετικής  παραγράφου  στον  υπάρχοντα νόμο  3699/2008  που  προβλέπει  την  παροχή  παράλληλης  στήριξης  εντός  της  τάξης και  ειδικότερα  στο  κεφάλαιο  γ’  του  άρθρο  16  της    παραγράφου  1,  που  να  καθορίζει την  τοποθέτηση  των  ΕΑΕ  εκπαιδευτικών  ως  εξής:  «Στα  Μειονοτικά  σχολεία  λόγω του  δίγλωσσου  προγράμματος  των  μαθημάτων  τοποθετείται  εκπαιδευτικός  ΠΕ73  με τα ισχύοντα κριτήρια του παρόντος νόμου.»

Η απάντηση που έλαβα μετά από σχετική ερώτηση που κατέθεσα προς την Υπουργό Παιδείας υπήρξε απογοητευτική!

Μου απαντήσατε ότι οι κλάδοι εκπαιδευτικών ΠΕ 60, ΠΕ 70, ΠΕ 02,ΠΕ 03 και ΠΕ 04 καλύπτουν τις ανάγκες παράλληλης στήριξης και συνεπώς δεν χωρούν ανάμεσά τους ισότιμα οι συνάδελφοι τους του κλάδου ΠΕ 73.

Άλλη μια αδικία για τους μειονοτικούς εκπαιδευτικούς που δεν μπορεί να μείνει αναπάντητη!

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ξεκίνησα σήμερα λέγοντας πως ζητήματα που αφορούν στο κοινωνικό κράτος αποτελούν ταυτοτικά στοιχεία της προοδευτικής παράταξης.

Και για αυτό έχουμε επιφυλάξεις για την ουσία και την αποτελεσματικότητα των πολιτικών που φέρνει το συζητούμενο νομοσχέδιο, γιατί η δαιδαλώδης δευτερογενής νομοθεσία που εισάγετε φοβόμαστε πως αποκρύπτει τις πραγματικές σας προθέσεις.

Ως Κίνημα Αλλαγής, προφανώς και στηρίζουμε κάθε τι που αφορά την ενίσχυση του κοινωνικού κράτους.

Και συνεχίζουμε να διεκδικούμε: Περισσότερα για περισσότερους που έχουν ανάγκη.

Δεν είναι πολυτέλεια – είναι θέμα εθνικής επιβίωσης.