Απαγόρευση εκφώνησης ανακοινώσεων στη Τουρκική Γλώσσα στα Μειονοτικά Σχολεία της Θράκης-4503

Αθήνα 5-4-2016

ΕΡΩΤΗΣΗ

Αρ. πρωτοκόλλου 4503 – 05/04/2016

ΠΡΟΣ: Υπουργό Παιδείας-Έρευνας και Θρησκευμάτων

ΘΕΜΑ: «Απαγόρευση εκφώνησης ανακοινώσεων στη Τουρκική  Γλώσσα στα Μειονοτικά Σχολεία της Θράκης» 

Κύριε Υπουργέ,

Ως κεραυνός εν αιθρία έφτασε στα Μειονοτικά Σχολεία της Θράκης το έγγραφο με αριθμ’ πρωτοκόλλου Φ.2.4./1224 της 1/4/2016 της Περιφερειακής Διεύθυνσης Π&Δ Εκπαίδευσης Ανατ. Μακεδονίας-Θράκης που υπογράφεται από τον Περιφερειακό Διευθυντή κ. Παναγιώτη Κεραμάρη, σύμφωνα με το οποίο ζητείται ώστε «οι ανακοινώσεις στους μαθητές των σχολείων να εκφωνούνται στην επίσημη γλώσσα του κράτους».

Είχε προηγηθεί άλλο έγγραφο στις 7/3/2016 του ιδίου προσώπου με αριθμ’ πρωτοκόλλου Φ.8.2/2.4./2026, σύμφωνα με το οποίο οι αιρετοί του ΠΥΣΔΕ Νομού Ροδόπης, οι οποίοι εκπροσωπούν τους εκπαιδευτικούς του μειονοτικού (Τουρκόφωνου) προγράμματος των Μειονοτικών σχολείων κλάδου ΠΕ 73, θα έπρεπε να ενημερωθούν από τους προϊσταμένους τους στις διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Έβρου, Ξάνθης και Ροδόπης, ώστε «στο εξής οι όποιες ανακοινώσεις ή ενημερωτικά σημειώματα στέλνονται στα σχολεία, εκ μέρους τους, να είναι στην επίσημη γλώσσα του κράτους, δηλαδή την Ελληνική». Και καταλήγει η ίδια ανακοίνωση το ύφος της οποίας αποτελεί πραγματικό μνημείο διοικητικού αυταρχισμού: «Εφιστούμε την προσοχή σας για την πιστή και απαρέγκλιτη εφαρμογή της παρούσας οδηγίας μας».

Κύριε υπουργέ,

Το δικαίωμα χρήσης της Τουρκικής γλώσσας στα Μειονοτικά δίγλωσσα σχολεία της Θράκης, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της φύσης, της λειτουργίας και αυτής της ίδιας της υπόστασης αυτών των σχολείων, όπως αυτή καθορίζεται από την Συνθήκη της Λοζάνης αλλά και από το ελληνοτουρκικό Μορφωτικό Πρωτόκολλο του 1968 το οποίο αναφέρει χαρακτηριστικά: «υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων του εδαφίου (α) της παραγράφου (1), η υπό των μαθητών και των διδασκόντων εν ταις σχολαίς χρήσις της μειονοτικής γλώσσης θα επιτρέπηται άνευ περιορισμού εις πάσαν άλλην περίπτωσιν ως εις τα διαλείμματα, σχολικάς δραστηριότητας, διαλέξεις, συμβούλια διδασκόντων».  

Οι μαθητές εξάλλου που φοιτούν σε αυτά τα σχολεία διδάσκονται ως μητρική τους γλώσσα την Τουρκική και ως ξένη ή δεύτερη γλώσσα την Ελληνική, σύμφωνα με τα όσα το ίδιο το Ελληνικό κράτος έχει αποδεχθεί και θεσπίσει με το νόμο 694/1977 για την Μειονοτική Εκπαίδευση αλλά και τις επιστημονικές παραδοχές του ΠΕΜ μετά το 1997.

Η Τουρκική γλώσσα, συνεπώς, δεν μπορεί να τίθεται εκποδών ούτε να ποινικοποιείται η χρήση της στις ανακοινώσεις του σχολείου, λες και τελεί σε καθεστώς ημιπαρανομίας μέσα στα Μειονοτικά σχολεία της Θράκης.

Η υποκρυπτόμενη, δε, απειλή, εις βάρος των χρηστών της Τουρκικής γλώσσας εκπαιδευτικών, που απορρέει από το ύφος των ανακοινώσεων που αναδείχθηκαν παραπάνω, μαρτυρά ανομολόγητες προθέσεις για το Μειονοτικό σχολείο και την λειτουργία του από υπηρεσιακούς λειτουργούς  που έχουν ταχθεί να υπηρετούν την προοπτική της Μειονοτικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα.

Κύριε υπουργέ,

Το δικαίωμα στη μειονοτική εκπαίδευση είναι, μακράν το σημαντικότερο ειδικό δικαίωμα (δικαίωμα-συνθήκη), που μπορούν να αποζητούν οι άνθρωποι των οποίων η μητρική γλώσσα δεν κατέχει καθεστώς επίσημης ή εθνικής γλώσσας στο κράτος του οποίου είναι πολίτες.

Και τούτο διότι η γλώσσα αποτελεί την κατεξοχήν αντιπροσωπευτική, λογική, γνωστική αλλά και βιωματική λειτουργία του ανθρώπου. Η ένδυση ενός τόσο σημαντικού για τη ανθρώπινη ταυτότητα συστατικού, όπως η γλώσσα, με το μανδύα του δικαιώματος, αποτελεί συχνά μονόδρομο, μιας δημοκρατικά δομημένης και προασπιζόμενης τα ανθρώπινα και μειονοτικά δικαιώματα, πολιτείας.

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάσθε:

Σκοπεύετε να παρέμβετε ως πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας-Έρευνας και Θρησκευμάτων προκειμένου να ανακληθούν διά ανάλογου επίσημου διοικητικού εγγράφου, οι παραπάνω γραπτές εντολές του Περιφερειακού Διευθυντή Εκπαίδευσης προς τους εκπαιδευτικούς του Τουρκόγλωσσου προγράμματος των Μειονοτικών Σχολείων της Θράκης;

Ιλχάν Αχμέτ

Βουλευτής Ροδόπης με Το Ποτάμι